paznokcie

Albo raczej ich brak.
Co chwilę wchodzę na Wasze blogi i zachwycam się paznokciami, lakierami i jojczę, że ja nie mam.
Bo nie mam. Po pierwsze, bo obgryzałam i nadal zdarza mi się dziamdziać (chociaż teraz raczej skórki). A po drugie, bo mam po tatusiu, a on też nie ma. Znaczy nasza płytka jest bardzo krótka, nie sięga nawet opuszka.
Był moment, kiedy je przedłużałam, naprawiałam, chroniłam i po całym roku intensywnej terapii płytka dorosła do opuszka.
A później nie było funduszy i kuracja się skończyła :P
Ale ponieważ kobieta bez paznokci to prawie jak nie kobieta, postanowiłam samodzielnie choć częściowo się podreperować.
W mojej domowej kuracji ma mi pomóc odżywka Trind.

Odżywkę nabyłam w Sephorze, po tym jak moja dotychczasowa (Microcell 2000) spadła na kafelki i dokonała żywota.
Długo stałam nad półeczką z odżywkami, leżała tam też wszędzie polecana odżywka Sally Hansen, ale zdecydowałam się na Trinda. Niech mu będzie ;)
A teraz uwaga, osoby o słabszych nerwach proszone są o opuszczenie bloga ;)
Tak wyglądała lewa dłoń w dniu zakupu odżywki (9 lipca), przed pierwszym zastosowaniem.

I zbliżenie na paluchy.

Dramat, prawda?
Dramat.
A teraz zdjęcie z 12 lipca. Dłoń lewa:

I dłoń prawa:

Cudów nie ma, ale to co odrasta nie wygina się już na wszystkie strony, więc daję naszej współpracy duże szanse na sukces.
Dziś kolejne dwa dni z odżywką i paznokcie lewej dłoni zaczęły odrastać. Jednak wciąż są dość słabe. Prawa dłoń już całkiem całkiem, jak gdzieś nie przyhaczę, to za tydzień będę mogła zasmarować się nudziakiem.
Trzymajcie kciuki ;)